کلام مولا

گزیده هایی از نامه امام علی (ع) به فرزندش امام حسن (ع) : 

 ای پسرم! نفس خود را میزان میان خود و دیگران قرار ده، پس   آنچه را که برای خود دوست داری برای دیگران نیز دوست بدار 

  و آنچه را که برای خود نمی پسندی، برای دیگران نیز مپسند. ستم روا مدار، آن گونه که دوست نداری به تو ستم شود.  

 آنچه نمی دانی نگو، گرچه آنچه را که می دانی اندک است. 

  آ نچه را دوست نداری به تو نسبت دهند، درباره دیگران مگو .   

 تلاش در جمع آوری زاد و توشه : 

 بدان راهی پر مشقت و بس طولانی پیش روی داری، در این 

  راه بدون کوشش بایسته، تلاش فراوان، اندازه گیری زاد و 

  توشه و سبک کردن بار گناه، موفق نخواهی بود. 

  بیش از تحمل خود بار مسئولیت ها بر دوش منه، که سنگینی 

  آن برای تو عذاب آور است. 

 اگر مستمندی را دیدی که توشه ات را تا قیامت می برد، و فردا 

  که به آن نیاز داری به تو باز می گرداند، کمک را غنیمت بشما ر 

  و زاد و توشه را بر عهده و دوش او بگذار. 

 و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست، 

  زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی 

  باشی و او را نیابی. 

 به هنگام بی نیازی، اگر کسی از تو وام خواهد غنیمت بشمار، 

  تادر روز سختی و تنگدستی به تو باز گرداند. 

 بدان که در پیش روی تو گردنه های صعب العبوری وجود دارد 

  که حال سبک باران به مراتب بهتر از سنگین باران است، و 

  آنکه کند رود حالش بدتر از شتاب گیرنده می باشد. 

 و سرانجام حرکت، بهشت و یا دوزخ خواهد بود. پس برای 

  خویش قبل از رسیدن به آخرت،  وسایلی مهیا ساز و جایگاه 

  خود را پیش از آمدنت آماده کن، زیرا پس از مرگ عذری پذیرفته 

  نمی شود و راه بازگشتی وجود ندارد.