سلام دوستای مهربون-
میخوایم از این به بعد بریم سر اصل موضوع.
تربیت یه فرزند صالح،یه ریحونه ی بهشتی.
یادمه خ وقت پیش داستان جالبی رو خونده بودم که دوست دارم الآن به عنوان حسن مطلع
(یه چیزی تو مایه های حسن ختام!) براتون بنویسم.
یه نفر که خ خ به فکر تربیت فرزندش بوده و دلش میخواسته که فرزندش آینده ای درخشان داشته
باشه،تصمیم میگیره که فرزندش رو که سه ماه یشتر نداشته ببره پیش یه فرد عالم تا نوگلش
از ابتدای زندگیش تحت تعلیم استاد شایسته ای باشه.بالآخره این مرد،به نزد استاد میره و ازش
درخواست میکنه که از هم اکنون دستورها و سفارشات لازم را بهش بکنه.
استاد فهیم نگاهی معنادار به مرد و کودک میندازه.مرد باخودش فکر میکنه که شاید از نظر
استاد خ زود برا تربیت فرزندش اقدام کرده. اما استاد بهش میگه:بهتر بود که زودتر می آمدی.
دیر اومدی جونم،دیر.
مرد که شوکه شده بوده میگه:دیر؟؟
استاد میگه :بله،شما یکسال دیر برای تربیت فرزندتون اقدام کردید .شما برای داشتن فرزندی که
مدنظر دارید،می بایست خ زودتر از اینها به فکر میشدید...
بله،تربیت فرزند،قضیه بسیار ظریف و دقیقی است.پدر و مادر باید اول خودشون رو تربیت
کنند.خودشونو بسازند و اینو بدونن که فرزند از وجود آنهاست.
دوستانی دارم که برای فرزنددار شدن ماهها پیش برنامه ریزی میکنند.نماز ،روزه،دقت در
لقمه حلال...
اسلام عزیزمون ،در تمامی ابعاد زندگی برامون برنامه داره و مارو هیچگاه تنها و بدون برنامه
رها نکرده...
در تربیت فرزند مانند هر کار دیگری -از جمله خود زندگی- انسان باید جهت و هدف خود
را مشخص کند. جهت و هدف هر چند شبیه یکدیگرند اما در واقع یک تفاوت مهم دارند.
جهت یعنی آنچه که انسان در نهایت میخواهد به آن برسد؛ یعنی هدف بلند مدت؛ یعنی
نگاه به دوردست.
اما هدف یعنی جایی که انسان نشان میکند تا در راستای رسیدن به جهتگیری
مشخص شده، در مرحله حاضر به آن برسد. هدف باید همواره به وضوح خوبی قابل
دیدن باشد و در راستای جهتگیری انسان.
نداشتن جهت مناسب باعث سردرگمی و برنامهریزیهای متنافر -یا متضاد- میشود
و نداشتن هدف مناسب (در صورت وجود جهت) باعث آرمانگرایی غیر واقعی و غیر
عملی میگردد.
با این حساب ابتدا باید جهت مورد نظر برای تربیت فرزند -یا خود زندگی- را مشخص کرد
و سپس برای هر مرحله هدف واضح و قابل وصولی گذاشت و بر اساس آن حرکت کرد.
کسی که میخواهد در آینده یک فرزند مودب تربیت کند (یعنی مهمترین مسئله برایش
ادب باشد) با کسی که مهمترین نکته تربیتی را -به عنوان مثال- زرنگ بار آوردن بچه
بداند بسیار متفاوت خواهند بود. در این میان تکلیف کسی که اصلا نمیداند از فرزندش
چه انتظاری دارد یا اصولا فکر شریفش را به این مسائل مشغول نمیکند از همه
روشنتر است.
ادامه دارد....
سلام.
دقیقا همین جوریه که نوشتین.مطالبتون خیلی جالبه.به موضوعات مهمی اشاره می کنین. موضوعاتی که خیلی از ماها توجهی بهشون نداریم.
خسته نباشید.