تولد پرنده ی بهشتی مادر

محمدصالح  عزیزم، پسر گلم، دوباره مبعث اومد و مامانی یاد شیرینترین روز زندگیش افتاد. روزی که قشنگترین شکوفه ی زندگیش به دنیا اومد و مادر شد.

 نوگل نازم میدونم الآن توی بهشت زیبای خداوند نظاره گر مامان و بابا و داداشی هستی و یقین دارم میدونی که برام عزیزترینی... همیشه اسم پیامبر عزیزمون که میاد به یاد تو نازنینم می افتم. برای من هیچوقت این موضوع اتفاقی نیست که تو درست در طلوع روز عید مبعث که سال 86 مصادف با 20 مرداد بود، چشمای قشنگت رو به این دنیا گشودی...

تو نیومده بودی که بمونی. اومدی تا جمعی رو مشتاق خودت کنی و برای همیشه مهرت رو توی دلشون بیندازی تا امیدی مضاعف به آخرت داشته باشن. فراموش نمیکنم که خاله افسانه تو رو توی خواب با شهدا دیده بود که شیرینی محفلشون بودی. یا اون موقعی که خودم توی خواب دیدم اومدم کل گلزار شهدا رو (که جسم کوچولو و نازنینت اونجاست) گل نرگس کاشتم. اینها همه برای من مفهوم امید رو دارن....

پسر عزیزم، پیامبر رحمت و مهربانی تورو بعنوان عیدی به من داده بود و من هم تورو به امانت بهش سپردم. محمد –ص- امینترین مردمه. پس

 وعده ی ما بهشت، پیش دوستای بزرگوارت ، حضرت علی اصغر-ع- و حضرت  محسن-ع-

محمد صالحم، پرنده ی بهشتی من، عزیزترینم تولدت مبارک.......