یاس کبود مدینه

 

 

دل غریب من از گردش زمانه گرفت    

به حسرت غم زهرا شبی بهانه گرفت

شبانه بغض گلوگیر من کنار بقیع      

شکست و دیده ز دل، اشک دانه دانه گرفت

ز پشت پنجره ها دیدگان پر اشکم        

 سراغ مدفن پنهان و بی نشانه گرفت

چه گفت فاطمه کانگونه با تأثر و غم      

علی مراسم تدفین او شبانه گرفت

فراق فاطمه را بوتراب باور کرد        

شبی که چوبه تابوت او به شانه گرفت...